Werking van karabijnhaken
Een karabijnhaak, ook wel een festonhaak genoemd, is eenvoudig om te gebruiken, een gedeelte is scharnierend en de haak kan daarom gemakkelijk geopend worden door met de duim erop te duwen. Sommige haken bevatten een moer waarmee het scharnierende gedeelte vastgezet kan worden voor extra veiligheid. De karabijnhaak is heel sterk omdat er een sluitend geheel gemaakt wordt als de haak 'dicht' is. Bijna alle karabijnhaken zijn voorzien van een veer zodat het scharnierende gedeelte gesloten blijft, behalve wanneer dit wordt open geduwd.
Kleurrijke sets
Onze karabijnhaken worden verkocht in sets van 10 stuks. We hebben 3 kleuren van de kunststof karabijnen op voorraad en 10 verschillende kleuren van de metalen versie op voorraad: lichtblauw, rood, lichtgroen, paars, geel, donkerblauw, roze, zwart, oranje en zwart/oranje. Daarnaast verkopen we een mixset: een set bestaande uit 10 haken waarin alle 10 de kleuren vertegenwoordigd zijn. Het is mogelijk om zelf een samenstelling van kleuren te maken (van minimaal 10 haken in totaal), hiervoor zal ons een mail gestuurd moeten worden. Afhankelijk van onze voorraad kunnen we alles combineren.
Karabijnhaken- fun facts
Otto Herzog, een Duitse bergbeklimmer die leefde rond het jaar 1900 had de bijnaam "Rambo" omdat hij altijd aan het sleutelen was en op allerlei problemen bleef hameren ("Rambo" is een afkorting van het Duitse woord "Ramponieren", wat slaan en beuken betekent). In die tijd was de brandweer uit München uitgerust met peervormige stalen schakels en Rambo zag een mogelijke toepassing van deze stalen schakels bij het bergbeklimmen. Otto Herzog vond toen de karabijnhaak uit.
Het resultaat was een haak speciaal voor het klimmen - een stalen lus met een snel te openen gedeelte. Door deze uitvinding werden twee problemen opgelost: de veiligheid werd enorm verbeterd doordat het klimtouw niet meer van de klimmer hoefde te worden losgemaakt en daarnaast was de karabijnhaak sneller in het gebruik, waardoor Herzog en andere klimmers de grenzen van het rotsklimmen konden verleggen en moeilijkere, langere routes konden proberen.